Waarom heb ik toch van die vage klachten?
Hartkloppingen, je gestresst, opgejaagd of onrustig voelen, pijnlijke of verkrampte spieren, erg alert of schrikachtig zijn, slecht slapen, je angstig of paniekerig voelen, buikpijn, last van je maag of darmen, migraine, ineens overspoeld worden door emoties of juist heel weinig voelen, niet tot rust kunnen komen of juist niet van de bank kunnen komen omdat je je zo moe, somber of verlamd voelt…
Je zult misschien niet gelijk denken dat al deze klachten verband kunnen houden met traumatische ervaringen in je leven. Soms zonder dat we dit ons realiseren, zijn bepaalde ervaringen in ons leven te groot of ingrijpend voor ons geweest en hebben deze sporen achtergelaten in onze geest, ons lichaam en ons zenuwstelsel. Misschien denk je wel: ik heb eigenlijk best een goede jeugd gehad, er is in mijn leven niks groots of heftigs gebeurd. Trauma gaat over andere mensen, maar niet over mij. En toch heb je misschien last van een aantal van dit soort onverklaarbare klachten. En wil je daar wel vanaf.
Ook ik begreep lang niet waarom ik slecht sliep, mijn spieren verkrampt waren, ik altijd last van mijn darmen had, me snel overprikkeld voelde en vaak overbelast en oververmoeid was. Of waarom ik soms niks voelde en dan ineens overspoeld werd door emotie. Toen ik meer ging leren over trauma, snapte ik eindelijk waar die klachten vandaan kwamen. En nog beter: wat ik eraan kon doen!
Wat is trauma?
Trauma is best een zwaar woord. Vaak worden er ‘grote’ of ‘officiële’ trauma’s mee bedoeld, zoals mishandeling, misbruik, oorlog of (natuur)rampen. Dat zulke heftige gebeurtenissen traumatiserend kunnen zijn, snapt iedereen en dat je daar klachten aan over kunt houden ook. Toch kunnen ook ogenschijnlijk kleinere of subtiele ervaringen of omstandigheden hun sporen nalaten en traumagerelateerde klachten veroorzaken. Maar wat is trauma dan precies? Trauma betekent eigenlijk het onvermogen om adequaat te reageren op een bedreigende situatie. Je kunt je misschien voorstellen dat je als baby of jong kind andere mogelijkheden hebt dan als volwassene. Voor een baby kan het tijdelijk afwezig zijn van de moeder, ook al komt zij na een poosje terug, erg bedreigend zijn. Het kind is van zijn moeder afhankelijk om te overleven. De aanwezigheid van moeder is voor de baby dus een zaak van leven of dood. Als moeder er niet is, kan dit grote angst en stress oproepen bij het kind. Echter, het zenuwstelsel van de baby is nog niet in staat om met zulke grote emoties om te gaan. In zo’n geval is de situatie dus te groot. Hij gaat het bevattingsvermogen van het kind te boven. Je kunt ook denken aan opgroeien in een gezin waar veel ruzie is, een anderszins onveilig klimaat, te weinig gezien of gekoesterd worden, te flink of groot hebben moeten zijn, een ouder die ziek of depressief is, operaties, een ongeluk, overlijden of scheiding. Soms heb je geen idee dat dit soort dingen in jouw leven gebeurd zijn of dat ze impact op jou gehad hebben, maar ervaar je in je volwassen leven wel hinderlijke klachten waarvan je de oorzaak maar niet kunt vinden. Dan kan er sprake zijn van trauma.
Trauma is slechts energie
Maar wat gebeurt er nu eigenlijk bij trauma? Wanneer zich een bedreigende situatie voordoet, wordt er een enorme hoeveelheid energie gemobiliseerd. Deze energie heeft maar één doel en dat is overleven. Hij stelt ons in staat om te kunnen vechten of vluchten. Het lichaam komt in de opperste stand van paraatheid, de ademhaling versnelt, de bloeddruk gaat omhoog, het hart gaat sneller kloppen en er gaat veel energie naar de spieren. Als de omstandigheden het niet toelaten om te kunnen vechten of vluchten, bijvoorbeeld omdat je simpelweg te klein bent om dit te kunnen doen, omdat je niet kunt vluchten van ouders die je nodig hebt of omdat boos worden bestraft wordt of gevolgd wordt door afwijzing, kunnen we alleen nog maar bevriezen. Al die energie blijft dan als het ware steken. Hij kan niet ontladen worden en blijft in bevroren toestand vastgezet in ons zenuwstelsel. En precies die vastgezette energie veroorzaakt later in het leven klachten. Soms als we ons juist in rustiger vaarwater bevinden, soms ook wanneer zich een nieuwe heftige of grote gebeurtenis voordoet. Als een duveltje uit een doosje komen dan al die reacties, emoties en klachten naar boven die al die jaren waren opgeslagen. En dat kan je leven en stemming behoorlijk verstoren!
Trauma: geen stoornis, maar een verstoring
Trauma wordt vaak als stoornis gezien. Sommige mensen krijgen de diagnose PTSS. Maar eigenlijk is het slechts een verstoring. De natuurlijke ontlading van de opgeroepen energie is verstoord. En dat geeft verstoringen in het lichaam en zenuwstelsel. Deze zijn als het ware ontregeld geraakt. Trauma is dus eigenlijk een technisch verhaal. En dat is goed nieuws! Want dat betekent dat deze verstoring met een goede en passende therapie daadwerkelijk kan worden hersteld. En je dus echt van je klachten kunt afkomen!
De relatie tussen trauma en hechting
Waarom ontwikkelt de ene persoon wel een trauma door eenzelfde gebeurtenis en de andere niet? Soms maken meerdere mensen eenzelfde ingrijpende gebeurtenis mee, zoals een overval. Toch ontwikkelt niet iedereen (posttraumatische) klachten. Hoe kan dit? De verklaring hiervoor kan voor een deel gevonden worden in hoe de vroege hechting is verlopen. Als er een goede hechting bij de start is, het kind is welkom, geliefd, wordt gekoesterd, er is veiligheid, zijn behoeften worden gezien en vervuld en er is een goede binding tussen moeder en kind, kan het zenuwstelsel zich op een goede manier ontwikkelen. Het is stabiel en in balans. Mensen bij wie dit het geval was, zullen in het verdere leven beter met stress om kunnen gaan en minder snel klachten ontwikkelen na een ingrijpende gebeurtenis dan mensen bij wie de vroege start minder goed verliep. Als een kind niet gewenst is, de moeder zelf angstig, depressief of afwezig is, belast door eigen kwetsuren of om andere redenen niet in staat het kind een veilige en liefdevolle bedding te geven en te spiegelen, raakt het zenuwstelsel al vroeg ontregeld. Het kan geen gezonde balans ontwikkelen. Het is dan veel lastiger om later met stressvolle situaties om te gaan. Het evenwicht was al verstoord, er was al veel stress in het systeem door deze moeilijke start en dan komt er nog eens een ontregelende situatie overheen. Deze mensen hebben dus meer kans om klachten over te houden aan latere ingrijpende gebeurtenissen in het leven en trauma te ontwikkelen.
Traumatherapie: alleen praten helpt niet!
In traumatherapie wordt vaak veel gepraat over dat wat ingrijpend voor ons was. Natuurlijk is dat ook nodig, want trauma gaat vaak gepaard met veel eenzaamheid. Dus er woorden aan geven en met anderen delen wat we hebben meegemaakt is heel belangrijk. Maar alleen over het trauma praten is niet genoeg. Sterker nog, als we dit teveel of te lang doen, groeft dit het trauma juist verder in. Om de verstoring te herstellen en de klachten aan te pakken is het nodig dat er gewerkt wordt met de vastgezette energie. En dit kan alleen door ook te werken met het lichaam en het zenuwstelsel. Zodat de vastgezette energie die de klachten veroorzaakt, alsnog kan worden ontladen.
Lichaamsgerichte Traumatherapie: een effectieve aanpak van traumagerelateerde klachten
Lichaamsgerichte Traumatherapie is een wetenschappelijk onderbouwde methode die het mogelijk maakt om op een krachtige en tegelijkertijd zachte manier te werken met hoe het trauma in het lichaam en zenuwstelsel is opgeslagen. De ingang hierbij is niet je hoofd, het praten, maar het lichaam. Om precies te zijn: de sensaties die je voelt in je lichaam. We noemen dit ook wel de felt sense. Bij Lichaamsgerichte Traumatherapie maken we in een veilige setting in hele kleine stapjes contact met deze sensaties en werken we daarnaast met hulpbronnen. Hulpbronnen kunnen bijvoorbeeld mensen, dingen of activiteiten zijn waar jij blij, ontspannen of rustig van wordt. We gaan heel langzaam, ofwel vertraagd, heen en weer tussen de prettige/neutrale dingen die je voelt in je lichaam en de minder fijne sensaties of plekken in je lichaam. Vaak zitten op de minder fijne plekken stukjes van het trauma of daarbij behorende emoties of boodschappen opgeslagen. Door op een hele langzame manier tussen de fijne en minder fijne sensaties of plekken heen en weer te gaan, gaat je lichaam als vanzelf kleine stukjes van de vastgezette energie ontladen. Want het lichaam wil niks anders dan eindelijk die energie ontladen en helen! En het lichaam weet precies wat er nodig is om te helen. Maar het heeft hierbij een beetje hulp nodig en het moet worden uitgenodigd en begeleid in een veilige en rustige setting. Zo kan het zelfgenezend vermogen dat door het trauma verstoord was geraakt, weer op gang komen. Je zult merken dat er soms een kleine trilling is, even bibberen, een emotie, tranen, kou of warmte of dat er een beweging die toen niet kon worden afgemaakt, zoals die van vechten of wegrennen, alsnog op gang komt om te worden afgerond. Dit zijn allemaal manieren waarop de energie wordt ontladen. Dit is vaak een mooi, bevrijdend en helend proces. En het belangrijkste; je zult merken dat je klachten afnemen of zelfs helemaal verdwijnen. Het lichaam vindt zijn natuurlijke balans terug en leert zichzelf weer te reguleren. Waardoor je je weer ontspannen, rustig, vrij, blij, energiek en in balans zult voelen.
Ben je benieuwd naar wat Lichaamsgerichte Traumatherapie voor jou kan doen?
Wil jij jouw klachten ook graag efficiënt en blijvend aanpakken en je weer ontspannen, energiek, vrij, blij en in balans voelen? Of wil je meer weten over Lichaamsgerichte Traumatherapie en wat dit voor jou kan doen? Neem gerust vrijblijvend contact met mij op door het contactformulier in te vullen, te bellen of te mailen. Ik begeleid je graag naar meer vrijheid, ontspanning en balans.
0 Reacties